Η Μπέρθα είναι ηρωίδα του Τέννεσση Ουίλλιαμς. Η Τίνα, και η Λίλλυ, είναι κι αυτές ηρωίδες του ίδιου συγγραφέα. Και κάθε μία απ’ αυτές θα μπορούσε να είναι η Μπέρθα. Διαβάζοντας τα τρία μονόπρακτα του Τέννεσση Ουίλιαμς: «Το σκοτεινό δωμάτιο», «Γιατί καπνίζεις τόσο πολύ Λίλλυ» και «Χαιρετίσματα από την Μπέρθα», συναντάς την ίδια εύθραυστη, φοβισμένη γυναίκα. Αντιμέτωπη με την μοναξιά, την τρέλα, τα πάθη της, αντιμέτωπη με την ίδια την ζωή της. Καταπιεσμένη και σημαδεμένη από τον περίγυρό της, την αυταρχική μητέρα της, τον απόντα ποιητή πατέρα της, τον άντρα που έχει σημαδέψει για πάντα την ζωή της (Τσάρλι). Την βλέπεις μικρή και αμέσως σου έρχεται στο μυαλό το «Προς κατεδάφιση»: Είναι η Γουίλλυ! Την βλέπεις μεγάλη και την αναγνωρίζεις: είναι η «Λαίδη Φθειροσόλ».

Οι ηρωίδες του Τέννεση Ουίλλιαμς είναι ο ίδιος ο συγγραφέας τους. Ενώνοντας τα παραπάνω μονόπρακτα του ξεχωριστού αυτού δημιουργού σε ένα ενιαίο έργο, συναντάμε την Μπέρθα και το περιβάλλον της σε μια διαδρομή ζωής, όπου μέσα από διαφορετικές ηλικίες, γνωρίζουμε την αφετηρία της και ανιχνεύουμε την κατάληξή της. Στην πραγματικότητα όμως, προσπαθούμε να κατανοήσουμε έναν απ’ τους μεγαλύτερους θεατρικούς συγγραφείς του εικοστού αιώνα, αλλά και να «αγγίξουμε» όλους αυτούς τους τραυματισμένους ανθρώπους που αντιπροσωπεύει και τούς χρίζει πρωταγωνιστές του, που ακόμα και τώρα -μισό αιώνα μετά – δεν σταματούν να μας συγκινούν, αλλά και να μας θυμίζουν ότι η μοναξιά δεν αποτελούσε «προνόμιο» μόνο της κοινωνίας και της εποχής του Τέννεση Ουίλλιαμς.