Μια νόστιμη και νεαρή καμαριέρα, η Καλλιόπη, μπαίνει στο μεγάλο αστικό σπίτι των Γεωργιάδηδων και αναστατώνει όλο τον αντρικό πληθυσμό. Ξυπνάει πάθη, ζήλιες, διεκδικήσεις, θέτει σε δοκιμασία σχέσεις που φαίνονται γερά χτισμένες και βασίζονται στη συζυγική πίστη. Είναι όμως έτσι;
Θύτες και θύματα, έρωτας, σαρκική απόλαυση, πλούσιοι, φτωχοί, εκμετάλλευση, επιβίωση, άντρες, γυναίκες και το μυστήριο της αγάπης.
Όλα αυτά μπερδεύονται γλυκά σε ένα έργο που παρότι ανέβηκε για πρώτη φορά το 1910, εξακολουθεί και παίζεται με μεγάλη επιτυχία κάθε φορά.
Πρόκειται για μια ανάλαφρη κωμωδία από τη μια, που, από την άλλη, δεν παύει να καυτηριάζει τις κοινωνικές συμβάσεις. Ένα έργο που κάτω από την ελαφρότητα και την τσαχπινιά του, κρύβει ένα πολιτικό μήνυμα, αυτό της εκμετάλλευσης του φτωχού από τον πλούσιο μα και της σχεδόν «αναγκαστικής» εκμετάλλευσης του πλούσιου από τον φτωχό, με ό,τι μέσα αυτός διαθέτει.
Ο Γ. Ξενόπουλος, συγγραφέας βαθύτατα ανθρώπινος, καυστικός, εξερευνώντας σε αυτό του το έργο τα ερωτικά τρίγωνα, θέτει υπό αμφισβήτηση τα «γερά θεμέλια» στα οποία βασίζεται η κοινωνία (γάμος, πίστη, σύμβαση) και μας ξαφνιάζει με το πόσο μικρή αλλαγή έχουμε υποστεί μέσα στα χρόνια.

Λίγα λόγια για το συγγραφέα:
Ο Γρηγόριος Ξενόπουλος γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1867, με καταγωγή όμως από τη Ζάκυνθο, κάτι που επηρέασε βαθύτατα τον ίδιο και τη γραφή του. Ήταν μυθιστοριογράφος, δημοσιογράφος και συγγραφέας θεατρικών έργων. Διετέλεσε αρχισυντάκτης στο θρυλικό πια περιοδικό Η Διάπλασις των Παίδων κατά την περίοδο 1896 – 1948. Κατά την αρχισυνταξία του Ξενόπουλου στο περιοδικό ήταν και ο βασικός του συντάκτης. Ήταν ο ιδρυτής και εκδότης του περιοδικού Νέα Εστία, το οποίο εκδίδεται ακόμα και σήμερα. Το 1931 έγινε ακαδημαϊκός. Έγραψε πάνω από 80 μυθιστορήματα και πλήθος διηγημάτων.
Ο Ξενόπουλος έγραψε με την ίδια επιτυχία και δράματα και κωμωδίες κυρίως με θέμα τον έρωτα. Τα έργα του είναι ηθογραφίες που αναδεικνύουν τη ζωή μιας εποχής η μιας τοπικής κοινωνίας, τοπικές και εποχικές ιδιαιτερότητες παίρνουν συχνά ισχύ άγραφων νόμων που επιβάλλονται μέσα από την κοινωνία.
Άλλα του θεατρικά έργα είναι: Στέλλα Βιολάντη, Φοιτηταί, Ποπολάρος, ο Πειρασμός, Η αναδυομένη.
Πέθανε στην Αθήνα στις 14 Ιανουαρίου 1951 και κηδεύτηκε δημοσία δαπάνη.

Λίγα λόγια για τo εργαστήρι υποκριτικής:
Για δέκατη χρονιά λειτουργεί στο Studio Μαυρομιχάλη, το Θεατρικό Εργαστήρι για ενήλικες, υπό την καθοδήγηση του σκηνοθέτη και ηθοποιού Φώτη Μακρή, της χορογράφου και ηθοποιού Στέλλας Κρούσκα, της ηθοποιού Κλεοπάτρας Τολόγκου.
Το εργαστήρι απευθύνεται σε όσους αγαπούν το θέατρο και θέλουν να το γνωρίσουν λίγο καλύτερα. Μέσα από θεατρικούς αυτοσχεδιασμούς, ασκήσεις σωματικής έκφρασης και επικοινωνίας, αναλύσεις θεατρικών έργων και ρόλων, προσπαθούμε να προσεγγίσουμε την τέχνη του Θεάτρου και ίσως να γνωρίσουμε λίγο καλύτερα τον εαυτό μας και τους γύρω μας.
Στο τέλος κάθε χρονιάς, γίνεται μια παρουσίαση της δουλειάς της ομάδας για τους φίλους μας και τους φίλους του θεάτρου μας. Τις προηγούμενες χρονιές στο πλαίσιο του εργαστηρίου έχουν παρουσιαστεί από τους συμμετέχοντες τα έργα: «Παιχνίδι της Σφαγής» του Ευγένιου Ιονέσκο, «Η Τελετή» του Παύλου Μάτεση, «Αγγέλλα» του Γιώργου Σεβαστίκογλου, «Το καινούργιο σπίτι» του Κάρλο Γκολντόνι, «Γεύμα» της Λείας Βιτάλη, «Η Αυλή των Θαυμάτων» του Ιάκωβου Καμπανέλη, «Οκτώ γυναίκες κατηγορούνται» του Ρομπέρτ Τομά, «Άνοδος» σκηνική σύνθεση, «Ξενοδοχείο Παράδεισος» του Ζωρζ Φεντώ, «Εκκλησιάζουσες» του Αριστοφάνη, «Το σπίτι της Μπερνάρντα Άλμπα» του Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα και «Τρεις Αδελφές» του Αντόν Τσέχωφ, «Ανθισμένες Μανόλιες» του Robert Harling και «Έτσι είναι αν έτσι νομίζετε» του Λουίτζι Πιραντέλλο.
Υπεύθυνος εργαστηρίου: Φώτης Μακρής
Διάρκεια Εργαστηρίου: Οκτώβριος 2018 – Ιούνιος 2019